நடத்துனர் இருக்கை

இது ஒன்றும்

புதிதல்லை

பயனத்தில்

பரிவில்லை

வெளிப்படையான‌

உண்மை

உழைப்பில்

எதற்கு நன்மை

காயம் படும்

கோபம் விடும்

வார்த்தைகள்

வலிக்க மோதல்

உபச‌ரிப்பில்

எதற்கு காதல்

நகர்ந்து வந்த‌

பாதை கூட‌

நகர் வந்து

மறக்கும்

நின்று வ்ந்த‌

பயண‌ம் கூட‌

நிற்காது

மறக்கும்

ரௌத்திரம் பழகு

முகவரி யின்றி

மறைந்த என்

பொறுமை

இடுக்கே உள்ள

காகிதம் விரல்

இடுக்கண் புடிபட

ரேகையாய்

பார்வையிலேயே

பொசிந்திருக்கும்

கோபத்தில்

வெட்பம் கசிந்திருக்கும்

வெயிலில்

வெட்டவெளியில்

வெளிச்சத்தின்

தலையணையில்

வியர்வை

கொக்கரிக்கும்

காட்சியில்

கொப்பளிக்கும்

கேடுகெட்டு

உறைந்து பின்

உமிழ்ந்திருக்கும்.